تحقیق ومقاله بررسی فونستیک تریپس¬های خاک¬زی و قارچ¬خوار در شهرستان گرگان، استان گلستان

مقاله با عنوان  فون تریپس­های خاک­زی و قارچ­ خوار زیررراسته­ ی Tubulifera

مقدمه

تریپس­ها حشراتی از راسته­ی بال‌ريشك­داران[1] می­باشند که برای اولین بار در سال  1744 میلادی توسط دکتر گیر[2] توصیف و با نام معرفی شدند. سپس، در سال 1758 میلادی این گروه توسط حشره­شناسان انگلیسی تریپس نام­گذاری شدند و در ابتدا شامل چهار گونه­ی متعلق به یک جنس بودند (لوئُنگ، 2008). این حشرات دارای بدنی باریک به طول 5/0 تا 5 میلی­متر مي باشند. البته برخی از گونه­ها در نواحی گرمسیر نزدیک به 14 میلی­متر طول دارند. تقریبا همه‌ی تریپس­­­­­ها دو جفت بال دارند، اگر چه برخی‌ها بی­بال هستند. بال­دار­ها در بال­های خود دارای دو ردیف ریشک می­باشند که به طور متقارن قرار گرفته­اند. به همین دلیل، ریشک­های بال­های حشرات راسته­ی  (که به معنی بال­ریشک­داران می­باشد) در طول پرواز، سطح تماس را افزایش می­دهند. اتلاق نام بال‌ریشک­داران به راسته، از این صفت نشات گرفته است  در سراسر جهان، بیش­تر گونه­های تریپس­ها در مناطق گرمسیر یافت می­شوند و تعدادی نیز در مناطق معتدل وجود دارند. حتی گونه­های کمی از آن­ها در مناطق سرد و نواحی قطب شمال زندگی می‌کنند

راسته­ ی بال ­ریشک­داران

2-1-1 ریخت ­شناسی

سر: در این حشرات، سر کم­تحرک است و دارای چشم‌هاي مرکب کاملا رشد یافته می­باشد. در حشرات بال­دار، بین این چشم‌هاي مرکب سه عدد چشم ساده یافت می­شود که به شکل مثلث قرار دارند. ریخت­های بی­بال فاقد چشم ساده هستند. شاخک­ها 4 تا 9 بندي و به اندازه­ی 3/2 طول بدن     می­باشند. بر روی شاخک­ها گیرنده­هایی شیمیایی یافت می­شوند که شکل آن­ها در رده­بندی دارای اهمیت است. قطعات دهانیِ زننده- مکنده، با ساختاری نامتقارن، در سطح زیرین سر جای دارند

قفسه­ سینه: قفس­سینه از سه حلقه­ی تقریبا شبیه به ­هم تشکیل شده و پس­قفس­سینه آزاد و آشکار است. در گونه­هایی که دو حلقه­ی آخری قفس­سینه با هم ادغام شده­اند، پیش­قفس­سینه دارای ترگوم      (نیم­حلقه­ی پشتی) پهن می­باشد. پاها طویل و ظریف و به شکل رونده و پنجه­ها دو­بندییا یک­بندی هستند

زیست­ شناسی

تخم­ها به شکل بیضی کشیده می­باشند. در ، ماده­ها توسط تخم­ریز اره­مانند خود حفره­هایی را در بافت­های گیاهان ايجاد می­کنند و تخم­ها را به طور انفرادی در داخل آن­ها قرار می­دهند، ولی  تخم­ها در سطح برگ­ها، ساقه­ها و زیر پوسته­ها­ی گیاهان میزبان به طور انفرادی یا گروهی گذاشته می­شوند

لاروهای جوان از نظر شکل عمومی بدن و رفتارهای تغذیه­ای گر چه به حشرات کامل شبیه هستند، ولی در اثر کیتینی شدن ضعیف پوشش بدن، نبود غلاف­های بال و داشتن بندهای کم­تر در شاخک­ها، از آن­ها متمایز می­شوند. سن اول لاروی را دومین مرحله­ی بسیار شبیه به آن دنبال می­کند و سپس ، به ترتیب مراحل پیش­شفیرگی و شفیرگی ظاهر می­شوند.

3 تبارشناسی

وضعیت تریپس­ها در دوره­های زمین­شناختی و هم­چنین خویشاوندی آن­ها با سایر حشرات به طور دقیق مشخص نشده است. لذا، گروه کاملا جداگانه­ای را تشکیل می­دهند. سنگ‌واره­های به ­دست آمده از آن­ها بیش­تر به دوره­ی ترشیاری (دوره‌ي اول از دوران سنوزوئیک و حدود 70 میلیون سال پیش) تعلق دارند و به شکل­های امروزی شبیه هستند. در آسیای میانه تنها یک سنگ‌واره­ی مربوط به دوره­ی ژوراسیک )دوره­ی دوم از دوران مزوزوئیک و حدود 180 میلیون سال پیش(  کشف شده است. احتمالا حشرات گروه Hemiptera از نزدیک­ترین خویشاوندان آن­ها می­باشند، زیرا در تریپس­ها نیز همانند گروه اخیر، نبود سرکوس، کاهش بندهای پنجه­ها، کاهش تعداد لوله­های مالپیگی، تمرکز دستگاه عصبی در یک محل و میله­مانند بودن آرواره­های بالا و احتمالا آرواره­های پایین، مشاهده    می­شود. برای تشخیص گونه­های تریپس­ها، افزون بر ویژگی­های ساختاری بدن، رنگ­آمیزی آن­ها نیز مورد استفاده قرار می­گیرد